Τώρα η οριστική λύση

Τη Δευτέρα οι αποφάσεις στις Βρυξέλλες θα είναι καλές. Θα είναι όμως καλές με βάση τις προσδοκίες που δημιούργησε η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες και την ανάλογη προετοιμασία.

Δυστυχώς δεν θα δίνουν την οριστική λύση. Αυτή απαιτεί τρεις μεγάλες επιλογές από τους εταίρους και τρεις από εμάς:

α)Τώρα ξέρουν όλοι πως εάν η Ελλάδα δεν απαλλαγεί από ένα μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους, τότε ποτέ δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές χρήματος, γιατί κανείς δεν θα την εμπιστεύεται. Δεν θα  προσελκύσει ξένες επενδύσεις, ούτε εγχώριες, για να έχουμε θετικούς ρυθμούς  ανάπτυξης, για να μειωθεί η τραγική ανεργία.

β)Η Ελλάδα χρειάζεται ευελιξία από την Ε.Ε για την απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ και σημαντικούς πόρους για την Ε΄ προγραμματική περίοδο 2014-2020. Δυστυχώς ούτε το ένα γίνεται, ούτε το άλλο φαίνεται να κερδίζετε στο νέο Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Η Ελλάδα χρειάζεται γενναία δανειοδότηση από τον Ε.τ.Ε, όπως είχε συμφωνηθεί πέρυσι, κάτι που δεν γίνεται, γιατί φοβούνται το ρίσκο της χώρας. Ρίσκο όμως το οποίο αφήνουν ανοικτό οι ίδιοι μέτοχοι της, δηλαδή τα κράτη μέλη της Ε.Ε.

γ)Η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσει την δημοσιονομική της εξυγίανση. Το 2001 στο Μάαστριχτ οι χώρες της Ε.Ε πήραν 8 χρόνια για να πετύχουν τα κριτήρια της Ο.Ν.Ε. Η Ελλάδα πέτυχε, έστω ονομαστικά, να μειώσει το έλλειμμα από 16% σε 2,5%, όμως τότε το χρέος ήταν περίπου 100% του ΑΕΠ και  η χώρα μας όπως και  η Ευρώπη, ήμασταν σε θετικό αναπτυξιακό κύκλο. Το 2010 με ανεξέλεγκτο χρέος και με ύφεση από το 2008, απαίτησαν από την Ελλάδα να πετύχει τον ίδιο στόχο σε τρία μόνο χρόνια και μας εγκαλούν γιατί δεν το πετύχαμε.

Τώρα η κυβέρνηση δικαιούται και πρέπει να ζητήσει την οριστική λύση, γιατί τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά του 2010. Το πιο δυνατό μας όπλο είναι οι πρωτόγνωρες θυσίες του Ελληνικού λαού. Οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ε.Ε είναι αρκετά θετικοί για την Ελλάδα, ενώ η πλειοψηφία του ΔΝΤ, δηλαδή οι ΗΠΑ και οι άλλες χώρες, πλην της Ε.Ε ζητούν η νέα συμφωνία να έχει ως βάση την βιωσιμότητα του χρέους, μέσα από σημαντική διαγραφή του.

Εμείς όμως πρέπει να χτίσουμε και αυτή είναι δική μας αποκλειστική ευθύνη, τις άλλες τρεις προϋποθέσεις για να μην επιστρέψουμε και πάλι στην κρίση:

α)Νέο κράτος, φιλικό στον πολίτη και την επιχειρηματικότητα, που θα λειτουργεί χωρίς σπατάλες και εστίες διαφθοράς. Η προσπάθεια έχει ξεκινήσει, όμως πρέπει να συνεχιστεί και μάλιστα με μεγαλύτερη ταχύτητα.

β)Νέο παραγωγικό μοντέλο, ανταγωνιστικό και εξωστρεφές, που θα εκτιμά και θα αξιοποιεί την εργασία, την καινοτομία και το ρίσκο της επένδυσης. Η οικονομία της κατανάλωσης που δεν στηρίζεται σε υγιή παραγωγική  βάση, δεν μπορεί να είναι το πρότυπο μας.

γ)Νέο πολιτικό σύστημα με αναλογικό εκλογικό νόμο, χωρίς λαϊκισμούς, μικροκομματικές λογικές και πρακτικές. Χωρίς τα νοσηρά φαινόμενα της διαφθοράς και των προνομιακών σχέσεων με επιχειρηματικά συμφέροντα και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Οι πολίτες πρέπει να ξέρουν τις αλήθειες κάθε φορά, όσο πικρές και αν είναι, γιατί είναι δική τους ευθύνη η τελική επιλογή. Σωτήριες δεν υπάρχουν, ούτε θα υπάρξουν. Η δουλειά του καθένα ξεχωριστά και η συνολική μας προσπάθεια είναι τα μόνα ασφαλή εργαλεία.

Φοβάμαι πως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το βάθος των αλλαγών σε νοοτροπίες, πρακτικές και επιλογές που πρέπει να κάνουμε.

Η οριστική λύση έχει ως αναγκαία συνθήκη, οι εταίροι και δανειστές μας  να αναλάβουν τις συνολικές τους ευθύνες τα επόμενα εικοσιτετράωρα, η ικανή όμως είναι στα χέρια μας, είμαστε εμείς.

Τοv Σεπτέμβρη τα παιχνίδια τελειώνουν για όλους!

 «Το παιχνίδι τελείωσε», είπε το Φθινόπωρο του 2009 ο Όλι Ρεν για την Ελλάδα. Το Φθινόπωρο του 2012, το παιχνίδι τελειώνει και για την Ευρωζώνη. Μπορεί η Ελλάδα να είχε και να έχει τα περισσότερα προβλήματα, μπορεί να ήταν ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης, μπορεί να ήταν ο πρώτος και εύκολος στόχος των κερδοσκόπων, η συνέχεια όμως έδειξε ότι υπάρχουν και άλλοι αδύναμοι κρίκοι, ότι το πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι συστημικό και την αφορά στο σύνολό της. Γι’ αυτό δεν αρκούν μόνο τα πακέτα λιτότητας και οι μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται το κοινό νόμισμα να συνδεθεί με την πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ε.Ε και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης.

Οι εμπνευστές του Μάαστριχτ ούτε μπορούσαν, ούτε ίσως ήθελαν να δουν, τι θα συνέβαινε 20 χρόνια μετά από την συμφωνία για την ΟΝΕ και το κοινό νόμισμα. Σίγουρα δεν θα μπορούσαν να εκτιμήσουν ότι το  χρηματιστικό και κερδοσκοπικό κεφαλαίο θα επικρατούσε πλήρως  στο παραγωγικό, ότι οι  χώρες χαμηλού κόστους θα αποδιάρθρωναν τον παραγωγικό ιστό των ανεπτυγμένων χωρών και ότι οι οικονομίες της Ευρωζώνης θα παρουσίαζαν εκρηκτικές δημοσιονομικές και αναπτυξιακές αποκλίσεις.

Οι Γερμανοί πρέπει να στηρίξουν περισσότερο, με τα πλεονάσματά τους την Ευρωζώνη, οι Γάλλοι όμως πρέπει να ξεχάσουν το ΟΧΙ που είπαν στο δημοψήφισμα για την επικύρωση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος το 2003, με το οποίο έβαλαν φραγμό στην πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ε.Ε.

Ο γαλλογερμανικός άξονας για να είναι δημιουργικός, πρέπει να υπηρετεί τους κοινούς ευρωπαϊκούς στόχους.

Το Φθινόπωρο είναι ο οριακός χρόνος της Ευρωζώνης. Οι επιθέσεις των κερδοσκοπικών αγορών θα είναι μαζικές και δεν θα σταματούν από ημίμετρα και προσωρινές λύσεις. Θα σταματήσουν μόνο όταν δεν θα μπορούν να κερδοσκοπούν και αυτό είναι ευθύνη της Ευρωζώνης.

Εάν υπάρξει αυτός ο στρατηγικός επαναπροσδιορισμός της Ευρωζώνης, τότε θα αλλάξει και η στάση της απέναντι στην Ελλάδα. Γι’ αυτό πρώτιστο καθήκον της κυβέρνησης, όλων των κομμάτων, των εκπροσώπων των κοινωνικών φορέων, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, είναι η προβολή αυτού του αιτήματος, χωρίς αφορισμούς και θεωρίες συνωμοσιών.

Αυτό όμως απαιτεί, να ξεπεράσουν όλοι στην Ελλάδα τους τακτικισμούς και τον λαϊκισμό. Απαιτεί στρατηγική συμφωνία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και όχι κοντόφθαλμες επιλογές, επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και αποσπασματικές κινήσεις.

Τα 11,4 δις που έχουν ως στόχο να σταθεροποιήσουν σημαντικά πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια, για την μείωση του δημόσιου χρέους, τόσο σε απόλυτο μέγεθος, όσο και ως  ποσοστό του ΑΕΠ, δεν μπορεί να προέλθουν μόνο από την μείωση δαπανών του δημοσίου, για πολλούς λόγους. Δεν μπορεί, γιατί ο σχεδιασμός τους έγινε με βάση την εκτίμηση ότι η ύφεση θα ήταν οριακή το 2012, όπως και το πρωτογενές έλλειμμα.

Η υπόθεση αυτή έχει ήδη ριζικά ανατραπεί. Συνεπώς, κάθε επιλογή πρόσθετης μείωσης δημοσίων δαπανών, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της, τις κοινωνικές επιπτώσεις, αλλά και την πρόσθετη και παρατεταμένη ύφεση που θα δημιουργεί. Γι’ αυτό τα 11,4 δις θα πρέπει να μοιραστούν μεταξύ του περιορισμού των δημοσίων δαπανών και της ανάπτυξης.

Αυτό απαιτεί ένα νέο τετραετές πρόγραμμα, για την ελληνική οικονομία, συμφωνημένο μεταξύ Ελλάδας και Τρόικας.

Τον Σεπτέμβρη, στη νέα διαπραγμάτευση, θα πρέπει να δεσμευτούμε  για τις αλλαγές και τον χρόνο υλοποίησης, που με δική μας ευθύνη θα πραγματοποιήσουμε, γιατί μόνο έτσι θα είμαστε αξιόπιστοι και αποτελεσματικοί σε αυτά που πρέπει να ζητήσουμε από τους εταίρους μας:

• Την επιμήκυνση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής.
• Την διαγραφή τουλάχιστον 50 δις δημοσίου χρέους, από αυτό που διακρατεί ο δημόσιος τομέας της Ευρωζώνης.
• Πρόσθετους αναπτυξιακούς πόρους.

Στην Ελλάδα πρέπει να:

• χτίσουμε τάχιστα το κράτος που θα εμπιστευόμαστε και θα μας εμπιστεύεται.
• ανεβάσουμε όλοι πολύ πιο ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων από τους εαυτούς μας, γιατί δεν μπορούμε να διεκδικούμε μόνο δικαιώματα από τους άλλους.

Αυτό απαιτεί ειλικρινή δημόσιο διάλογο κομμάτων και κοινωνικών εταίρων.

Οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν να συμφωνούν και να συμμετέχουν. Το απόθεμα των αντοχών και του χρόνου τελειώνει.

Πρέπει να υπάρξουν συνολικές αποφάσεις που θα δημιουργούν βεβαιότητες στους Έλληνες πολίτες, παραγωγούς εργαζόμενους και καταναλωτές, στην Ε.Ε, στις αγορές, γιατί εάν η αβεβαιότητα ψαλιδίζει την ελπίδα, η παρατεταμένη αβεβαιότητα την σκοτώνει.

 Τον Σεπτέμβρη πρέπει να υπάρξει πολιτική και ψυχολογική αναστροφή, για να υπάρξει προοπτική.

Απόσπασμα Συνέντευξη στην Ετ3 και στην εκπομπή Απέναντι

Τα δύσκολα είναι μπροστά, δυστυχώς αυτήν την αλήθεια πολλά κόμματα προεκλογικά την έκρυψαν και έδωσαν υποσχέσεις για να κερδίσουν ψήφους. Φοβάμαι ότι η ΝΔ, το πρώτο κόμμα, έδωσε πολλές τέτοιες υποσχέσεις και αυτό θα είναι από τα προβλήματα της κυβέρνησης. Δεν αναφέρομαι στο ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε πολύ περισσότερες, γιατί επέλεξε τον εύκολο δρόμο της αντιπολίτευσης, περιμένοντας την ευκαιρία όπως δήλωσε σήμερα και στο πρακτορείο Reuters ο κ. Τσίπρα, για να αναλάβουν την κυβέρνηση. Δυστυχώς, δημιουργήθηκε προεκλογικά η εντύπωση ότι οι λύσεις των προβλημάτων μας θα έρθουν από τις Βρυξέλλες. Ασφαλώς χωρίς την Ευρωπαϊκή υποστήριξη τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα., έως αδιέξοδα, όμως τα προβλήματα πρέπει να τα λύσουμε εμείς, εδώ στην χώρα μας, Το χτύπημα της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής τις εισφοροδιαφυγής, το χτίσιμο ενός παραγωγικού και αποτελεσματικού κράτους, που θα λειτουργεί με διαφάνεια και θα είναι φιλικό στον πολίτη και την επιχειρηματικότητα, είναι δική μας υπόθεση. Η επίτευξη μιας δημιουργικής ισορροπίας ανάμεσα στην επιχειρηματικότητα, την εργασία και το κοινωνικό κράτος, είναι δική μας υπόθεση (σημειώνω ότι η εργασία και το κοινωνικό κράτος, δεν έχουν περιθώριο να δώσουν άλλα στην προσπάθεια για αν βγούμε από την κρίση.) Δηλαδή, η κυβέρνηση και τα τρία κόμματα που την στηρίζουν δεν πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά ενός συνδικαλιστικού σωματείου που συγκροτήθηκε για αν ζητά αποκλειστικά  τις λύσεις στα προβλήματά μας από τους τρίτους.

Το Μετρό μας ενώνει όλους

Πράγματι από τις αρχές του 2010, με βάση τους επικαιροποιημένους σχεδιασμούς της Αττικό Μετρό Α.Ε και τα προβλήματα που είχε να λύσει και ήταν πολλά, εκτιμούσαμε η Αττικό Μετρό Α.Ε και εγώ, ότι τέλος του 2015, αρχές του 2016 θα έχει ολοκληρωθεί η πρώτη γραμμή.

Θυμίζω πως τον Οκτώβρη του 2009, είχε διανυθεί το 60% του χρόνου κατασκευής της πρώτης γραμμής του Μετρό, όπως όριζε η Σύμβαση του 2006, και είχε κατασκευαστεί μόνο  περίπου το 8% του έργου, δηλαδή είχαν χαθεί σχεδόν τρία χρόνια.

Με την δουλειά των στελεχών της Αττικό Μετρό και των εργαζομένων στο έργο, κερδήθηκε τουλάχιστον ένας  χρόνος, ειδικά στις αρχαιολογικές ανασκαφές. Το καλοκαίρι του 2011 με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος στη Βουλή, διασφαλίσαμε και την πλήρη χρηματοδότησή του, 328 εκ € από το ΕΣΠΑ, που ήταν ήδη διασφαλισμένα και τα υπόλοιπα  750 περίπου εκ € από χαμηλότοκο δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Ποιος μπορούσε όμως τότε, όπως και πριν λίγους μήνες, να προβλέψει τα προβλήματα και την συμπεριφορά του αναδόχου, δηλαδή της ιδιωτικής κατασκευαστικής εταιρείας, όπως και τις συνεχείς αναβολές που ζητούν οι δικηγόροι των οικοπεδούχων για τον καθορισμό των αποζημιώσεων για τις απαλλοτριώσεις.

Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι στην πορεία των εργασιών θα εντοπιζόταν υψηλή ποσότητα υδραργύρου στο εργοτάξιο της Βενιζέλου. Θυμίζω επίσης ότι είχαμε, δεσμευτεί, παρ’ ότι κανείς δεν μας πίστευε, ότι θα ολοκληρώσουμε τις μελέτες της επέκτασης του Μετρό προς την Καλαμαριά, θα βρούμε τους πόρους και θα δημοπρατήσουμε το έργο. Όλα αυτά έγιναν και μέσα στον μήνα, θα έχουμε προσωρινό ανάδοχο.

Όσο αφορά για την επιτροπή παρακολούθησης που προτάθηκε, αυτή υπάρχει και συγκροτήθηκε από όλους τους φορείς της πόλης, οι οποίοι υπέγραψαν και μνημόνιο συνεργασίας, και η οποία βοηθά πάρα πολύ το έργο. Επίσης προτάθηκε και η συγκρότηση διακομματικής επιτροπής από την δική μας πλευρά, την οποία όμως αρνήθηκαν  μερικά κόμματα.

Το ΜΕΤΡΟ μας ενώνει όλους και είμαι βέβαιος πως όλοι θα βοηθήσουν στην ολοκλήρωση τόσο της πρώτης γραμμής, όσο και των επεκτάσεων ανατολικά και δυτικά της Θεσσαλονίκης.

                                                                                   

Η Δημοκρατία, το Σύνταγμα, οι νόμοι, η πολιτική είναι τα όπλα των πολιτών, ιδιαίτερα των αδύναμων

Ο καταστροφικός ατομικός εγωισμός, και ο συντεχνιασμός διαλύουν τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό της χώρας, καθιστούν κόμματα και πολιτικούς διαμεσολαβητές ανάμεσα σε φορείς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Γι’ αυτό και τα φαινόμενα της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα, λειτουργούν αποτρεπτικά στην προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων, στερεί με πολύτιμους πόρους τα δημόσια ταμεία και διαμορφώνει ένα ακριβό, πληθωριστικό καταναλωτικό πρότυπο, που διογκώνει τις εισαγωγές και συμπιέζει το λαϊκό εισόδημα.

Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε πολιτικά την βίαιη αφαίρεση κεκτημένων της μεταπολίτευσης. Πλήρωσε την απόφαση του να χτυπήσει τις παθογένειες της χώρας, τις οποίες όμως ανέχθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Πλήρωσε λάθη σε πολιτικές, σε επιλογές προσώπων και στην αδυναμία να παρουσιάσει ένα ενιαίο βηματισμό και ένα συνεκτικό κυβερνητικό λόγο και επιλογές.

Η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία είναι σε οριακή στιγμή, γι’ αυτό και πρέπει να ξεκαθαρίσουν δύο πράγματα:

α) Στην χώρα μας πρέπει να αλλάξουν πολλά, οι αλλαγές δυστυχώς έχουν οικονομικό και κοινωνικό κόστος, είναι επώδυνες. Τώρα όμως πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι, ότι η ελληνική οικονομία και η κοινωνία, ιδιαίτερα οι άνεργοι και οι αδύναμοι πολίτες δεν αντέχουν και νέες θυσίες. Αντιθέτως χρειάζεται η σταδιακή αποκατάσταση αδικιών, η επανάκτηση της ατομικής και συλλογικής αυτοπεποίθησης και η ανάταση της οικονομίας.

β) Στην Ευρώπη πρέπει να πρωταγωνιστήσουμε, όχι μόνο για να βελτιώσουμε το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση, αλλά και για να αξιοποιηθεί το «Αναπτυξιακό Ευρωπαϊκό Σχέδιο Μάρσαλ», για να αρχίσει η ανοδική οικονομική και κοινωνική πορεία. Πρέπει ταυτόχρονα να συμμετέχουμε μαζί με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ε.Ε αλλά και με τις χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης, στην προσπάθεια για αλλαγή στρατηγικής,  με τον περιορισμό της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και την δημιουργία ενός νέου ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, με ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη, όπως τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Οι  Έλληνες πρέπει να κρατήσουμε  και να διευρύνουμε  τις κατακτήσεις μας, όπως τη σταθερότητα, τη δημοκρατία, την ασφάλεια, τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ. Πάνω σε αυτά να χτίσουμε τώρα τη βιώσιμη ανάπτυξη και ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, φιλικό στον πολίτη και την  επιχειρηματικότητα, που θα λειτουργεί με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα.                                                             

Η Δημοκρατία, το Σύνταγμα, οι νόμοι, η πολιτική, είναι τα  όπλα των πολιτών, ιδιαίτερα των αδύναμων.

Η Ε.Ε. και η Ελλάδα μπροστά σε στρατηγικές επιλογές για το παρόν και το μέλλον

           Τα τελευταία χρόνια οι πολίτες έχουν χάσει σημαντικά  οικονομικά και κοινωνικά κεκτημένα που κέρδισαν στα 38 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Μια περίοδο όπου η χώρα γνώρισε την πιο ουσιαστική και μακροβιότερη δημοκρατία, την μεγαλύτερη ανάπτυξη και ευημερία.  Μια περίοδο όμως στην οποία διατηρήθηκαν και διογκώθηκαν παθογένειες της οικονομίας και του πολιτικού συστήματος, που κληρονόμησε από τις προηγούμενες δεκαετίες.

            Η κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος που ξεκίνησε το 2008 από τις ΗΠΑ, αποκάλυψε τον ακραίο κερδοσκοπικό και επικίνδυνο χαρακτήρα του για την παγκόσμια οικονομία και τους λαούς. Ταυτόχρονα αποκάλυψε και τις αδυναμίες των περισσότερων οικονομιών, αλλά και τα προβλήματα της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα «χτυπήθηκε» περισσότερο γιατί η οικονομία της ήταν ανοχύρωτη, γιατί είχε σχεδόν όλα μαζί τα επί μέρους προβλήματα που είχαν οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

            Σε συνθήκες πανικού η Ελλάδα και η Ε.Ε την Άνοιξη του 2010, για να αποτραπεί η πτώχευση της χώρας, κατέληξαν σε ένα σκληρό μνημόνιο για την Ελλάδα. Το μνημόνιο κυριαρχείται από νεοφιλελεύθερες επιλογές, γιατί οι τρεις πλευρές της χρηματοδότησης της Ελλάδας, ΔΝΤ, Ευρωζώνη και Ε.Κ.Τ, κυριαρχούνται εδώ και χρόνια από βαθιά νεοφιλελεύθερες απόψεις.

            Η Ε.Ε, εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες, παρακολουθεί αμήχανα την Κινεζοποίηση, από την μια πλευρά της οικονομίας, και την Αμερικανοποίηση από την άλλη. Δηλαδή, την ανάπτυξη που στηρίζεται στο άθλιο εργατικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος και της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας που δημιουργεί προσωρινή πλασματική ανάπτυξη, αλλά στην συνέχεια καταστρέφει σχεδόν τα πάντα.

            Η Ε.Ε πρέπει να αντιδράσει. Δεν μπορεί να αναζητά την χαμένη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της με επαναλαμβανόμενες πολιτικές μείωσης του εργατικού κόστους και του κοινωνικού κράτους. Οι λαοί και οι οικονομίες της Ε.Ε δεν θα αντέξουν ένα νέο νεοφιλελεύθερο κύκλο ή της παράτασης του, όπως η Ελλάδα.

            Σε αυτό το περιβάλλον η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί υπεύθυνα, ψύχραιμα, με ενότητα.

¨      Πρέπει να λύσει χρόνιες αδυναμίες του παραγωγικού της ιστού, του κράτους και του πολιτικού συστήματος.

¨      Πάνω από όλα πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε την ουσία των προβλημάτων, τα αίτια της δημιουργίας και της  αναπαραγωγής τους.

            Τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί και όλες οι κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα οι πιο ισχυρές οικονομικά, η δημόσια διοίκηση, τα ΜΜΕ και η Δικαιοσύνη  πρέπει να κατανοήσουν ότι, μαζί με τα δίκαια αιτήματα τους, έχουν και υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις απέναντι στην χώρα, αλλά και το γενικό συμφέρον.

Απάντση σε blog σχετικά με ανάρτηση για τα διόδια Αιγινίου

Αγαπητοί φίλοι,

Χάρηκα πολύ για τη φιλοξενία της απάντησης μου, σε σχόλιο τηλεοπτικού σταθμού την Τετάρτη 25-04-2012, ο οποίος κατηγορούσε εμένα και τον κ. Ρέππα, για το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που μας κατηγορείτε εσείς.

Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο.

Όμως σε μερικές από τις δικές σας παρατηρήσεις, συμφωνώ.

Στο ερώτημα σας, για το ποιος υπέγραψε τις Συμβάσεις το 2007, είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε, ποιο κόμμα κυβερνούσε και ποιος ήταν Υπουργός τότε.

Τέλος, σας θυμίζω ότι επειδή  αποτρέψαμε την αύξηση των διοδίων, όπως προβλέπονταν  από τις Συμβάσεις αυτές, κατηγορηθήκαμε και πάλι για σοσιαλιστικά κατάλοιπα.

Οι επιλογές αυτές  όμως δεν έγιναν από καμιά ιδεοληψία ούτε γιατί κάναμε χάρη στους εργολάβους και στους τραπεζίτες, γιατί αυτοί θέλανε το ακριβώς αντίθετο.

Όσο για το σχόλιο σας, ότι οι πολίτες θα πληρώσουν τις απώλειες εσόδων και όχι οι τράπεζες, το απολύτως σωστό είναι, ότι μόνο οι πολίτες-χρήστες των αυτοκινητοδρόμων  θα πληρώσουν τις απώλειες στο μέλλον όταν θα έχει περάσει η κρίση.

Δεν θα πληρώσει από τη γενική φορολογία, ο πολίτης που δεν χρησιμοποιεί τους αυτοκινητόδρομους και αυτό είναι το δίκαιο.

 Όσο για τις τράπεζες και τους κατασκευαστές και αυτοί θα πρέπει να έχουν απώλειες εσόδων, όταν υπογραφούν οι συμβάσεις για την επανέναρξη κατασκευής των αυτοκινητοδρόμων, σε σχέση με αυτά που προβλέπονταν στις συμβάσεις του 2007.

Αυτό πιστεύω  ότι θα το τηρήσει οποιοσδήποτε θα είναι στη κυβέρνηση μετά τις εκλογές.

Αποφασίσαμε, μέχρι τώρα με τη κοινή λογική, υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον, τον Έλληνα πολίτη και τους χρήστες των αυτοκινητοδρόμων.

Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2012/04/blog-post_4882.html