Γιατί το θέμα της αξιοκρατίας είναι πάντοτε επίκαιρο..

Στο  σχετικό άρθρο του συντάγματος της Ελληνικής Πολιτείας αναφέρεται ρητά ότι δικαίωμα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης έχουν όλοι οι Έλληνες πολίτες ανεξαιρέτως. Η αντίστοιχη όμως διατύπωση του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ προχωρεί περισσότερο της ημετέρας. Εκεί δηλαδή που στο άρθρο του συντάγματος μας υπάρχει τελεία, στον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ υπάρχει κόμμα και η διατύπωση τελειώνει με τη φράση “on the basis of merits”.

Η φράση αυτή αποδίδεται στα Ελληνικά  “στη βάση της αξιοκρατίας”. Δηλαδή, στη βάση των ικανοτήτων, δεξιοτήτων, βαθμού εκπαίδευσης αλλά και ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που διαθέτει κάθε χωριστός άνθρωπος, όπως η εργατικότητα, η βούληση, το πείσμα, η προσαρμοστικότητα σε νέες καταστάσεις και συνθήκες, η αντίληψη και οι δυνατότητές του. Επιπλέον, στη βάση των αρχών με τις οποίες πορεύεται στη ζωή και κοινωνικοποιεί τις ιδέες και τις φιλοδοξίες του, και από τη συμμετοχή του στη δημιουργία και την ανελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους.

Νομίζω, ότι η τοποθέτηση της αξιοκρατίας ως προσωπικής και κοινωνικής αρχής δεν  χρειάζεται περισσότερο εμβάθυνση και υποστήριξη.  Απλά, εκείνο που μας χρειάζεται είναι η αποδοχή της και η βούληση και ίσως μερικές φορές η γενναιότητα να την επιβάλλουμε σ’ όλες τις εκφράσεις και διαβαθμίσεις της οργανωμένης “πολιτικής” και κοινωνικής ζωής μας.

Εύκολα επίσης διαπιστώνουμε ότι στην πράξη, η αξιοκρατία πολύ λίγο ίσχυσε στη χώρα μας όσον αφορά τη δημόσια διοίκηση. Στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι πιο καθαρά εφ’ όσον αν κάποιος δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του δεν μπορεί να μείνει για καιρό στη θέση του. Το γεγονός αυτό βέβαια δημιούργησε και εξακολουθεί να δημιουργεί διάφορες δυσάρεστες παρενέργειες, τις οποίες είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε ως σύνολο ανεξάρτητα του βαθμού στον οποίο συμμετείχαμε στη διαμόρφωση της υφιστάμενης κατάστασης.

Πολύ συχνά ακούμε και διαβάζουμε για παθήματα, επιδείξεις ανικανότητας και κακώς νοούμενης υπηρεσιακής νοοτροπίας, παραλήψεις και ανεπάρκειες, και όλα αυτά να αποτελούν τον κανόνα. Ξέρω επίσης ότι υπάρχουν δικαιολογίες και άλλοθι. Το περισσότερο σοβαρό από αυτά είναι ότι οι Ελληνικές αρχές είναι γενικά ανέτοιμες να αντιμετωπίσουν τις νέες δύσκολες από κάθε άποψη συνθήκες.

Αλήθεια,  πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν είχαμε άλλου είδους προσέγγιση. Δηλαδή, αν άξια και ικανά στελέχη χειριζόταν τις υποθέσεις που μας αφορούν. Είμαι σίγουρος ότι αν δεν είχαμε πέσει στην παγίδα της νοοτροπίας των “δικών μας παιδιών”, ο εκσυγχρονισμός και η προσαρμογή θα είχε γίνει έγκαιρα με όλες τις ευεργετικές συνέπειες για όλους μας.   
   

 Γ.Τ  

Η βία σκοτώνει τον αθλητισμό. Ο Αθλητισμός τρόπος ζωής, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό γεγονός.

Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με το φαινόμενο της οργανωμένης βίας στα πλαίσια αθλητικών εκδηλώσεων και ιδιαίτερα  στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Όπως έχει υπογραμμισθεί σε διάφορες μελέτες από ένα ευρύ διεπιστημονικό πεδίο, τα αίτια και οι αφορμές που οδηγούν τους οπαδούς να υιοθετήσουν βίαιες συμπεριφορές, είναι πολύπλοκα και 
ετερογενή.

Δεδομένου του πολυσύνθετου και πολυδιάστατου χαρακτήρα του  φαινομένου, ο νέος αθλητικός νόμος αν και προβλέπει αυστηρές ποινές και ρήτρες βίας, χρειάζεται να ενισχυθεί  από συγκεκριμένες δράσεις των εμπλεκόμενων φορέων, προκειμένου να επιτευχθεί η πρόληψη και η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του.

Πιστεύω ότι πρέπει:

• Οι διοικήσεις των ΠΑΕ να έχουν μια δυναμικότερη και ουσιαστικότερη εμπλοκή στη διαχείριση της τάξης και της ασφάλειας στα γήπεδα.

• Να γίνει χαρτογράφηση των μελών των συνδέσμων, ως προς την ταυτότητα τους και το δημογραφικό-κοινωνικό τους προφίλ.

• Να ενισχυθεί η έρευνα με επίκεντρο τον τρόπο λειτουργίας και τις δομικές αλλαγές που απαιτούνται, στους επιμέρους φορείς που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση του χουλιγκανισμού στη χώρα μας.

• Να εφαρμοσθούν κοινωνικο-εκπαιδευτικά προγράμματα που συμβάλλουν στην καταπολέμηση της βίαιης συμπεριφοράς των ατόμων που έχουν ήδη καταδικασθεί.

• Να συμμετέχουν οικονομικά οι αθλητικές ομάδες, στην υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων που θα αποτρέπουν την υιοθέτηση βίαιων συμπεριφορών.

• Να συμφωνήσουν εγγράφως οι ΠΑΕ με τα ΜΜΕ για την εξάλειψη δημοσιευμάτων και πρωτοσέλιδων τα οποία δύναται να προκαλέσουν το δημόσιο αίσθημα.

• Να εκπαιδευτεί το ιδιωτικό προσωπικό ασφάλειας των γηπέδων από την Αστυνομία  και από τον Ερυθρό Σταυρό με έξοδα των ΠΑΕ.

• Να σχεδιαστεί νέο επιχειρησιακό σχεδιασμό της Αστυνομίας ήπιας αστυνόμευσης με υιοθέτηση επιτελικών συντονιστικών μέτρων με βασικό μέλημα την καλύτερη οργάνωση και την αποδοτικότερη κατανομή των αστυνομικών δυνάμεων με στόχο τη διατήρηση της δημόσιας τάξης εντός και εκτός των γηπέδων με το μικρότερο δυνατό κόστος τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε οικονομικούς πόρους.

Ι.Ε

Οι υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα, μύθος και πραγματικότητα..

"Θέλοντας να σταθώ από τη σκοπιά του σκεπτόμενου και ανήσυχου Έλληνα,  θα προσπαθήσω να κάνω μια μικρή ενημέρωση σχετικά με την αναζήτηση υδρογονανθράκων στην πατρίδα μας. Θα αποφύγω κατά το δυνατό τεχνικούς όρους και ειδικές γνώσεις που απορρέουν από την επαγγελματική και επιστημονική μου εμπλοκή στο θέμα.

Θα μου επιτρέψετε μόνο να επικαλεστώ τη διαφορά μεταξύ βεβαιωμένων, πιθανών  και δυνητικά αποθεμάτων. Οι συζητήσεις στα ΜΜΕ αναφέρονται κυρίως σε δυνητικά αποθέματα, πράγμα που οδηγεί σε παρερμηνείες και συνακόλουθες υπερβολικές εκτιμήσεις δημοσιογραφικού τύπου και υπερφίαλες δηλώσεις, ακόμη και αξιωματούχων.       

Οι εκτιμήσεις παρουσιάζουν μεγάλη διακύμανση ανάλογα με την κατηγορία αποθεμάτων στην οποία αναφερόμαστε. Όμως, όποια κατηγορία και αν χρησιμοποιούμε δε μπορούμε να παραποιούμε την πραγματικότητα και να προβάλουμε αντί αυτής τις όποιες ιδεοληψίες μας. Π.χ., πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε δήλωση του τύπου:  «Τα κοιτάσματα έχουν εντοπιστεί νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 Km²». Αυτό είναι φανερά  εξωπραγματικό αν αναλογιστεί κανείς ότι η χερσαία ελληνική επικράτεια είναι περίπου 132.000 Km². Είναι σαν να λέμε ότι έχουμε κοιτάσματα που αντιστοιχούν σε 8/13 του χερσαίου χώρου μας. Αν δούμε τα στοιχεία των υφισταμένων εκμεταλλεύσεων (και άρα βεβαιωμένων αποθεμάτων) του ελληνικού χώρου που είναι διαθέσιμα ακόμη και στο διαδίκτυο, θα διαπιστώσουμε ότι το κυρίως κοίτασμα στον Πρίνο έχει έκταση λίγο μεγαλύτερη από 4 Km².     

 Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί αναρωτιέμαι πως μπορούμε να κάνουμε υπερφίαλες εκτιμήσεις για τα αποθέματα της πατρίδας μας, τα οποία μάλιστα είναι στην κατηγορία των «δυνητικών», χωρίς φυσικά να έχουν προηγηθεί τουλάχιστον οι γεωφυσικές έρευνες, οι οποίες πιθανόν να εντόπιζαν κάποιες πετρελαιοπιθανές δομές, και πολύ περισσότερο μη έχοντας γεωτρητικά δεδομένα. Το τραγελαφικό της ιστορίας είναι ότι αν πιστέψουμε τις διαδόσεις, τότε το δυναμικό της χώρας σε υδρογονάνθρακες είναι περίπου ίσο με αυτό της Σαουδικής Αραβίας και του Τέξας μαζί.    

Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι δεν πιστεύω ότι υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου στην Ελλάδα. Αντίθετα, η σχετική ομοιομορφία των γεωλογικών ζωνών με αυτές της Αλβανίας και βορειότερα της πρώην Γιουγκοσλαβίας μας κάνει να αισιοδοξούμε. Η δε πρόσφατη ανακάλυψη μεγάλου κοιτάσματος αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου μας δείχνει το δρόμο προς την επιτυχία. Παρά τη μεγάλη απόσταση από την βάσιμη προσδοκία μας ως την βεβαιότητα, πρέπει να δρομολογήσουμε άμεσα τις έρευνες για να έχουμε αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα, δηλαδή μετά από μερικά χρόνια. Με την προϋπόθεση ότι οι έρευνες δεν θα σταματήσουν, στο άμεσο μέλλον θα μπορούμε να μιλήσουμε με λιγότερη αβεβαιότητα.

Τα προσδοκώμενα οφέλη από την ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων είναι πολλά και ποικίλου χαρακτήρα. Θα συμβάλουν στο να αναβαθμιστεί ο γεωστρατηγική θέση της χώρας, να αποκτήσουμε κάποιο διπλωματικό κεφάλαιο και εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας. Ταυτόχρονα, το γεγονός αυτό θα συνεργήσει στο να αλλάξει και ο τρόπος με το οποίο οι Ευρωπαίοι σκέφτονται για τους Έλληνες. Από την άλλη μεριά θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, θα εισρεύσει συνάλλαγμα, θα αναβαθμιστούν οι σχετικές σπουδές και θα δοθούν καινούργιες επαγγελματικές ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους. Όλα αυτά βέβαια, πρέπει να θεωρούνται μόνο μέσα στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας της χώρας για ανάταξη. Η ανακάλυψη και συνακόλουθη εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων δεν είναι ικανή από μόνη της να λύσει το πρόβλημα το χρέους της χώρας, μπορεί όμως να το απαλύνει και να συμβάλει στην οριστική διευθέτησή του".

Γ.Τ