Οι πελατειακές σχέσεις, η διαμεσολάβηση, το ρουσφέτι στη χώρα μας υπάρχει από την ημέρα της ίδρυσης του Νεοελληνικού Κράτους. Έχει να κάνει με τις κοινωνικές και οικονομικές δομές που προϋπήρχαν της ίδρυσής του και οι οποίες σε μεγάλο βαθμό συνέχισαν να υπάρχουν και μετά. Είναι χαρακτηριστικό των κοινωνιών και των χωρών που δεν ολοκλήρωσαν ποτέ την παραγωγική τους δομή, δεν απέκτησαν Κράτος – Δικαίου, ούτε τις δομές και τις υπηρεσίες του Κοινωνικού Κράτους.
Στη χώρα μας μπορούμε να προσθέσουμε το γεγονός πως η Εθνική Ολοκλήρωση κράτησε πάνω από 100 χρόνια και αυτό ευνοούσε την ανάπτυξη σχέσεων εξάρτησης των περιοχών που ενσωματώνονταν στο Εθνικό Κράτος, από το διοικητικό, πολιτικό και οικονομικό κέντρο. Ούτε όμως η μετά-δικτατορική πορεία του πολιτικού συστήματος και του κράτους δυστυχώς δεν έχει απεμπλακεί από τα προβλήματα της ιδρυτικής περιόδου του. Σήμερα ακόμη, ο αδύναμος αβαθής και σε πολλές περιπτώσεις κρατικοδίαιτός ιδιωτικός τομέας της οικονομίας δεν μπορεί να αναπτυχθεί και να προσφέρει πολλές και σταθερές θέσεις απασχόλησης. Έτσι το κράτος και γενικότερα ο δημόσιος τομέας συνεχίζει να αποτελεί τη σίγουρη οδό της επαγγελματικής αποκατάστασης.
Το Κοινωνικό Κράτος ιδιαίτερα στους τομείς της υγείας και της πρόνοιας παραμένει ασταθές, ελλειμματικό και εκτεθειμένο σε συναλλαγή.
Σήμερα που η χώρα μας βρίσκεται στον κεντρικό πυρήνα της Ευρώπης, αισθάνεται ακόμη περισσότερο πως αυτή η πραγματικότητα την πνίγει και δεν της επιτρέπει να αναπτύξει τις δυνάμεις της, να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα.
Στις θέσεις ευθύνης, στις μικρές ή μεγαλύτερες που βρέθηκα μέχρι σήμερα, επιδίωξα να αποφύγω τη συμμετοχή μου σε αυτή τη μικροπολιτική σφαίρα που αλλοιώνει την ουσία της πολιτικής.
Ο πολιτικός χάνει τη σχέση του με τις δημιουργικές ιδέες και την πολιτική τους οργάνωση, την ουσία της πολιτικής, δηλαδή. Αφυδατώνεται και μετατρέπεται σε γρανάζι του πελατειακού καθεστώτος, το οποίο μπορεί σε κάποιες εποχές να τον δυναμώνει εκλογικά, σίγουρα όμως τον απαξιώνει και με την σειρά του απαξιώνει το πολιτικό σύστημα.
Το Σύνταγμά μας, προστατεύει το δικαίωμα του πολίτη στην εργασία, την απρόσκοπτη πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας και την παιδεία. Προστατεύει την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια του. Ο πολιτικός δεν πρέπει να γίνεται ο πρώτος που θα καταπατά αυτές τις βασικές αρχές και αξίες. Πρέπει να τις υπερασπίζεται από κάθε παρεκτροπή, γιατί έτσι μόνο υπερασπίζεται και τα δικαιώματα του πολίτη.
28 Φεβ 2009
ΤΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΑΦΥΔΑΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Το Σύνταγμα προστατεύει τον πολίτη, αλλά το σύγχρονο μεταμοντέρνο κράτος δε φάινεται να επιθυμεί ή να προσπαθεί για την προστασία του. Παράδειγμα πασιφανές η ποιότητα ζωής και η απουσία ελεύθερων χώρων. Και για αυτούς τους λιγοστούς καταβάλλοται προσπάθειες να τσιμεντοποιηθούν πλήρως.
Το Σύνταγμα είναι μια πεμπτουσία και όχι απλώς μια πλατεία και όταν αυτό το Σύνταγμα δεν εφαρμόζεται στην καθημερινότητα, η οποια μας ποδοπατά στο δρόμο κάθε μέρα τότε πρέπει ο διεισδυτικός πολιτικός να μπορεί να ελιχθεί όχι για ιδίον όφελος αλλά προς όφελος των αδικιμένων. Δεν ζούμε σε μια ουτοπία και τα καθημερινά μας προβλήματα δεν αποτελούν ΕΜΠΟΔΙΑ για την άσκηση της θεόπνευστης πολιτικής σας, την οποία εμείς δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε, αλλά μετά από σκέψη ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ σας γιατί γιαυτό πήρατε 10 μονάδες διαφορά, για να ασχολήστε με τα δικά μας προβλήματα και όχι με τα προβλήματα των ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΛΑΒΩΝ. Και βέβαια ούτε μόνο με το απόλυτο και τέλειο πολιτικό σύστημα. Εφαρμόσυμη (και όχι εφηρμοσμένη) πολιτική και βέβαια όχι Θεωρία της πολιτικής για την πολιτική. Και μην φοβάστε τίποτε.. Ο λαός ανέδειξε και εσάς και τον Παπανδρέου για Δικαιοσύνη. Κάντε το λοιπόν και μην πτοείστε από τις απειλές των καναλιών και των εφημερίδων
Δημοσίευση σχολίου