29 Απρ 2012

Απάντση σε blog σχετικά με ανάρτηση για τα διόδια Αιγινίου


Αγαπητοί φίλοι,

Χάρηκα πολύ για τη φιλοξενία της απάντησης μου, σε σχόλιο τηλεοπτικού σταθμού την Τετάρτη 25-04-2012, ο οποίος κατηγορούσε εμένα και τον κ. Ρέππα, για το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που μας κατηγορείτε εσείς.
Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο.
Όμως σε μερικές από τις δικές σας παρατηρήσεις, συμφωνώ.
Στο ερώτημα σας, για το ποιος υπέγραψε τις Συμβάσεις το 2007, είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε, ποιο κόμμα κυβερνούσε και ποιος ήταν Υπουργός τότε.
Τέλος, σας θυμίζω ότι επειδή  αποτρέψαμε την αύξηση των διοδίων, όπως προβλέπονταν  από τις Συμβάσεις αυτές, κατηγορηθήκαμε και πάλι για σοσιαλιστικά κατάλοιπα.
Οι επιλογές αυτές  όμως δεν έγιναν από καμιά ιδεοληψία ούτε γιατί κάναμε χάρη στους εργολάβους και στους τραπεζίτες, γιατί αυτοί θέλανε το ακριβώς αντίθετο.
Όσο για το σχόλιο σας, ότι οι πολίτες θα πληρώσουν τις απώλειες εσόδων και όχι οι τράπεζες, το απολύτως σωστό είναι, ότι μόνο οι πολίτες-χρήστες των αυτοκινητοδρόμων  θα πληρώσουν τις απώλειες στο μέλλον όταν θα έχει περάσει η κρίση.
Δεν θα πληρώσει από τη γενική φορολογία, ο πολίτης που δεν χρησιμοποιεί τους αυτοκινητόδρομους και αυτό είναι το δίκαιο.
 Όσο για τις τράπεζες και τους κατασκευαστές και αυτοί θα πρέπει να έχουν απώλειες εσόδων, όταν υπογραφούν οι συμβάσεις για την επανέναρξη κατασκευής των αυτοκινητοδρόμων, σε σχέση με αυτά που προβλέπονταν στις συμβάσεις του 2007.
Αυτό πιστεύω  ότι θα το τηρήσει οποιοσδήποτε θα είναι στη κυβέρνηση μετά τις εκλογές.
Αποφασίσαμε, μέχρι τώρα με τη κοινή λογική, υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον, τον Έλληνα πολίτη και τους χρήστες των αυτοκινητοδρόμων.

Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2012/04/blog-post_4882.html

18 Απρ 2012

6 Μάη, επιλογή ευθύνης..


Στις 6 του Μάη οι πολίτες  με την ψήφο τους θα επιλέξουν τον δρόμο  της εξόδου από την κρίση. Θα επιλέξουν τον ανηφορικό  αλλά σίγουρο δρόμο για να επανακτήσει η χώρα την οικονομική της αυτοδυναμία και την κοινωνική συνοχή. Σε αυτές τις εκλογές οι πολίτες θα αποφασίσουν  εάν θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας μέσα στην Ε.Ε με τις ευκαιρίες, αλλά και τις δυσκολίες που έχει αυτή. Θα   αποφασίσουν εάν διατηρήσουμε τα κεκτημένα της σταθερότητας και της ασφάλειας που έχουμε συμμετέχοντας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Θα αποφασίσουν εάν η Ελλάδα θα συμμετέχει στον μεγάλο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αγώνα μέσα στην Ε.Ε μαζί με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις ή θα αθροιστεί στις συντηρητικές που κυριαρχούν σήμερα σε αυτήν.
Ο δύσκολος δρόμος που προτείνει το ΠΑΣΟΚ, είναι ένα ρεαλιστικό και ολοκληρωμένο σχέδιο, που μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να δικαιωθούν οι θυσίες των Ελλήνων. Θυσίες μεγάλες, ιδιαίτερα των αδύναμων οικονομικά, των νέων, των ανέργων και όλων εκείνων που επλήγησαν ιδιαίτερα από την κρίση.  Με την υλοποίηση της ιστορικής απόφασης της 26ης Οκτωβρίου του 2011 η χώρα και η οικονομία αρχίζουν να σταθεροποιούνται. Πρέπει να ακολουθήσουν πιο πυκνά βήματα ανάπτυξης, για να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης, να ενισχυθούν τα εισοδήματα και το κοινωνικό κράτος.
Η δική μας πρόταση είναι η Αυτοδύναμη Ελλάδα με επάνοδο στη δημοσιονομική σταθερότητα και κυριαρχία, με αποκατάσταση των απωλειών και άρση των αδικιών. Αυτοδύναμη Ελλάδα σημαίνει και κάτι πολύ συγκεκριμένο, προσωπικά για κάθε Ελληνίδα, για κάθε Έλληνα. Σημαίνει πως ο Έλληνας πολίτης γίνεται υπερήφανος, ασφαλής, αξιοπρεπής.

12 Απρ 2012

Καλό Πάσχα & Καλή Ανάσταση


5 Απρ 2012

Γιατί το θέμα της αξιοκρατίας είναι πάντοτε επίκαιρο..


Στο  σχετικό άρθρο του συντάγματος της Ελληνικής Πολιτείας αναφέρεται ρητά ότι δικαίωμα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης έχουν όλοι οι Έλληνες πολίτες ανεξαιρέτως. Η αντίστοιχη όμως διατύπωση του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ προχωρεί περισσότερο της ημετέρας. Εκεί δηλαδή που στο άρθρο του συντάγματος μας υπάρχει τελεία, στον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ υπάρχει κόμμα και η διατύπωση τελειώνει με τη φράση “on the basis of merits”.

Η φράση αυτή αποδίδεται στα Ελληνικά  “στη βάση της αξιοκρατίας”. Δηλαδή, στη βάση των ικανοτήτων, δεξιοτήτων, βαθμού εκπαίδευσης αλλά και ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που διαθέτει κάθε χωριστός άνθρωπος, όπως η εργατικότητα, η βούληση, το πείσμα, η προσαρμοστικότητα σε νέες καταστάσεις και συνθήκες, η αντίληψη και οι δυνατότητές του. Επιπλέον, στη βάση των αρχών με τις οποίες πορεύεται στη ζωή και κοινωνικοποιεί τις ιδέες και τις φιλοδοξίες του, και από τη συμμετοχή του στη δημιουργία και την ανελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους.

Νομίζω, ότι η τοποθέτηση της αξιοκρατίας ως προσωπικής και κοινωνικής αρχής δεν  χρειάζεται περισσότερο εμβάθυνση και υποστήριξη.  Απλά, εκείνο που μας χρειάζεται είναι η αποδοχή της και η βούληση και ίσως μερικές φορές η γενναιότητα να την επιβάλλουμε σ’ όλες τις εκφράσεις και διαβαθμίσεις της οργανωμένης “πολιτικής” και κοινωνικής ζωής μας.

Εύκολα επίσης διαπιστώνουμε ότι στην πράξη, η αξιοκρατία πολύ λίγο ίσχυσε στη χώρα μας όσον αφορά τη δημόσια διοίκηση. Στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι πιο καθαρά εφ’ όσον αν κάποιος δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του δεν μπορεί να μείνει για καιρό στη θέση του. Το γεγονός αυτό βέβαια δημιούργησε και εξακολουθεί να δημιουργεί διάφορες δυσάρεστες παρενέργειες, τις οποίες είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε ως σύνολο ανεξάρτητα του βαθμού στον οποίο συμμετείχαμε στη διαμόρφωση της υφιστάμενης κατάστασης.

Πολύ συχνά ακούμε και διαβάζουμε για παθήματα, επιδείξεις ανικανότητας και κακώς νοούμενης υπηρεσιακής νοοτροπίας, παραλήψεις και ανεπάρκειες, και όλα αυτά να αποτελούν τον κανόνα. Ξέρω επίσης ότι υπάρχουν δικαιολογίες και άλλοθι. Το περισσότερο σοβαρό από αυτά είναι ότι οι Ελληνικές αρχές είναι γενικά ανέτοιμες να αντιμετωπίσουν τις νέες δύσκολες από κάθε άποψη συνθήκες.

Αλήθεια,  πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν είχαμε άλλου είδους προσέγγιση. Δηλαδή, αν άξια και ικανά στελέχη χειριζόταν τις υποθέσεις που μας αφορούν. Είμαι σίγουρος ότι αν δεν είχαμε πέσει στην παγίδα της νοοτροπίας των “δικών μας παιδιών”, ο εκσυγχρονισμός και η προσαρμογή θα είχε γίνει έγκαιρα με όλες τις ευεργετικές συνέπειες για όλους μας.   
   
 Γ.Τ  

4 Απρ 2012

Η βία σκοτώνει τον αθλητισμό. Ο Αθλητισμός τρόπος ζωής, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό γεγονός.


Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με το φαινόμενο της οργανωμένης βίας στα πλαίσια αθλητικών εκδηλώσεων και ιδιαίτερα  στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Όπως έχει υπογραμμισθεί σε διάφορες μελέτες από ένα ευρύ διεπιστημονικό πεδίο, τα αίτια και οι αφορμές που οδηγούν τους οπαδούς να υιοθετήσουν βίαιες συμπεριφορές, είναι πολύπλοκα και 
ετερογενή.

Δεδομένου του πολυσύνθετου και πολυδιάστατου χαρακτήρα του  φαινομένου, ο νέος αθλητικός νόμος αν και προβλέπει αυστηρές ποινές και ρήτρες βίας, χρειάζεται να ενισχυθεί  από συγκεκριμένες δράσεις των εμπλεκόμενων φορέων, προκειμένου να επιτευχθεί η πρόληψη και η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του.

Πιστεύω ότι πρέπει:

• Οι διοικήσεις των ΠΑΕ να έχουν μια δυναμικότερη και ουσιαστικότερη εμπλοκή στη διαχείριση της τάξης και της ασφάλειας στα γήπεδα.

• Να γίνει χαρτογράφηση των μελών των συνδέσμων, ως προς την ταυτότητα τους και το δημογραφικό-κοινωνικό τους προφίλ.

• Να ενισχυθεί η έρευνα με επίκεντρο τον τρόπο λειτουργίας και τις δομικές αλλαγές που απαιτούνται, στους επιμέρους φορείς που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση του χουλιγκανισμού στη χώρα μας.

• Να εφαρμοσθούν κοινωνικο-εκπαιδευτικά προγράμματα που συμβάλλουν στην καταπολέμηση της βίαιης συμπεριφοράς των ατόμων που έχουν ήδη καταδικασθεί.

• Να συμμετέχουν οικονομικά οι αθλητικές ομάδες, στην υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων που θα αποτρέπουν την υιοθέτηση βίαιων συμπεριφορών.

• Να συμφωνήσουν εγγράφως οι ΠΑΕ με τα ΜΜΕ για την εξάλειψη δημοσιευμάτων και πρωτοσέλιδων τα οποία δύναται να προκαλέσουν το δημόσιο αίσθημα.

• Να εκπαιδευτεί το ιδιωτικό προσωπικό ασφάλειας των γηπέδων από την Αστυνομία  και από τον Ερυθρό Σταυρό με έξοδα των ΠΑΕ.

• Να σχεδιαστεί νέο επιχειρησιακό σχεδιασμό της Αστυνομίας ήπιας αστυνόμευσης με υιοθέτηση επιτελικών συντονιστικών μέτρων με βασικό μέλημα την καλύτερη οργάνωση και την αποδοτικότερη κατανομή των αστυνομικών δυνάμεων με στόχο τη διατήρηση της δημόσιας τάξης εντός και εκτός των γηπέδων με το μικρότερο δυνατό κόστος τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε οικονομικούς πόρους.
Ι.Ε